2000 - 2012 = Paolo Gioli

Paolo Giolo, Female Torso,2007

Voor mijn laatste blog artikel leek het me leuk om iemand te kiezen die continue bezig is met de geschiedenis van de fotografie, en voor zijn werk gebruik maakt van de ontdekkingen die hij doet bij het onderzoeken van de geschiedenis in de technieken van de fotografie. Ik heb zelf ook steeds meer de drang om meer met fotografie te doen dan alleen maar op de camera te klikken.
Paolo is een uit Italië afkomstige kunstenaar die is afgestudeerd als kunstschilder. Maar in de periode waarin hij in Rome woonde en studeerde kreeg hij interesse in de fotografisch technieken zoals pinhole camera,( camera obscura. Al snel ging hij experimenteren met verschillende fotografische technieken.

1990 - 2000 = Bruno Barbey

Bruno Barbey,KUWAIT. 1991. Burgan burning oil fields. U.S.

Ik vond ook dat ik in mijn blog iemand moest plaatsen die een invloed heeft gehad op mijn leven qua beeld maken. Hij is een fotograaf van Marokkaanse afkomst en dit bovenstaande beeld had hij gemaakt in de Golfoorlog. Ik ben geboren in 1987 en kan me de Golfoorlog in flarden herinneren. Maar dit beeld geeft veel weer van wat ik me kan herinneren. het idee dat de Amerikanen daar binnen vielen en oppermachtig waren omdat ze technologisch geavanceerd waren. Op dit beeld zie je hoe nonchalant de soldaten in hun jeep zitten, en op de achtergrond de enige tegenslag die de amerikanen te verduren kregen ( de aangestoken olievelden ).

1980 - 1990 = Nan Goldin

Nan Goldin, Suzanne on her bed, New York City, 1983

Nan Goldin gaf na het zien van het fotoboek Tulsa van Larry Clark zichzelf toestemming om ook haar eigen wereld te fotograferen. Ze begeeft zich in een wereld van travestie, transseksuele, drugsverslaafde en party people die nachten doorhalen. Maar in plaats van ze in de heftige vieze wereld te laten zien, wat van de groepen verwacht, wilde Nan goldin ze laten zien als de mensen die ze zijn in alledaagse dingen zoals op een picknick. Nan geeft met haar werk een ongecensureerde glimp van haar eigen leven, hierin wordt zij dagelijks geconfronteerd met de drugs en seks om zich heen. Ik vind het beeld van Suzanne on her bed, een pakkend en poëtisch beeld. Je ziet dat Suzanne een zwaar leven heeft waar ze zelf moe van is, maar toch heeft Nan een moment weten te pakken waarin het lijkt alsof Suzanne een sereen en bijna heilig persoon is.

1970 - 1980 = Gerard P Fieret

Gerard Petrus Fieret, Blond Woman with White Fishnet Stockings and Black Dress, c. 1970's

Gerard Fieret is een van de fotografen uit Nederland waar ik vol bewondering over lees, en naar kijk. Zijn beelden vind ik rauw en vies, en zo wordt hij ook omschreven. Hij fotografeerde wat hij aan vrouwen lekker vond, en waar hij zelf ook opgewonden van werd. Buiten dat leek hij kenmerken te vertonen van een geniale gek, en dat uitte zich later in zijn leefwijze en afzondering van de wereld. Ik vind zijn werk lekker om te zien en ik hou wel van de zware contrasten waar hij mee werkte. Gerard is een van de fotografen die ik zie als een voorbeeld voor werkwijze en leefwijze. En ik (hoop) misschien wel dingen van mezelf in zijn werkwijze te herkennen, al wordt ik niet opgewonden als ik fotografeer. Merk ik wel dat ik een enthousiasme over me heen krijg waar ik graag mee werk. Ik werk het liefst bij mijn modellen in hun eigen omgevingen ( thuis ) en begin te schieten wat ik zie. Gerard fotografeerde zijn eigen wereld waar hij zich in verkeerde en hiermee liet hij een herkenbaarheid zien uit zijn tijd die mensen u ook herkennen.

1960 - 1970 = Diane Arbus

Diane Arbus, Identical Twins, Roselle, New Jersey, 1967

Diane Arbus was een fotografe die de freaks van America fotografeerde, Haar onderwerpen waren onder andere tweelingen ( of meerlingen ), dwergen, transseksuelen en travestieten. Ze wordt omschreven als een fotografe die nieuwsgierig was naar de mensen op straat die ze fotografeerde. Ze gaf de personen op haar foto’s een goed gevoel. Ze was oprecht geïnteresseerd in de personen en daarom vertrouwden die haar, en gaven zichzelf bloot. Ze maakte portretten van mensen en probeerde daar zichzelf in te spiegelen. Ze groeide op in een rijk joods gezin in New York, haar vader was eigenaar van een dure modewinkel aan de fifth avenue. Op haar 18e leeftijd huwde ze Allen Airbus, en wakkerde haar interesse voor fotografie aan. Toen haar vader vroeg aan Diane en Allen of ze een modeserie wilde schieten voor zijn winkel begonnen de twee een samenwerking waarvan de beelden werden gebruikt voor de harper’ s bazaar. Diane wordt gezien als de vernieuwer van de documentaire fotografie.. Het einde van de relatie met haar man nam een sobere wending wanneer ze besloot haar leven te beëindigen.

1948 - 1960 = Saul Leiter

Snow, New York (1960) - Saul Leiter Saul Leiter is een straat fotograaf die met zijn beelden bijna en soms helemaal abstracte beelden maakt. Hij gebruikt het gene wat hij op straat vind als een vervreemding door middel van spiegelingen of ramen die tussen het onderwerp en de lens instaan. Hij is een van de eerste fotografen die vroeg de overstap naar kleur heeft gemaakt, en daarom kreeg hij pas later de erkenning die hij met zijn werk verdiende. Ik vind zijn werk interessant omdat hij met behulp van zijn kadrering en compositie zijn beelden als het ware omzet naar schilderijen.

1936 - 1948 = Horst P Horst

Horst P Horst - Bending Nude with hand on chair, 1941 Horst P Horst is een fotograaf die ik al een lange tijd ken en gevolgd heb. Ik vind zijn latere werk interresanter om naar te kijken omdat hij dan verassender is met vormen en lijnen in zijn beelden. Maar dit beeld vind ik wel mooi omdat je hier zijn onderzoekende fase kunt zien. Het is heel zacht kwa feel, en de vrouwelijkheid komt goed tot zijn recht. Horst P is een van de langs werkende fotografen geweest waarvan al zijn beelden op hoog niveau zijn gebleven. Elegantie, style en glamouroeus zijn de woorden die ik veel terug vind als ik naar stukken over Horst heb gezocht en gelezen. En dit herken ik zelf ook goed terug uit zijn werk

1925 - 1936 = André Kertész

Distortion #144, 1933
Deze fotograaf vind ik boeiend omdat hij op een nieuwe maar simpele manier beeld wou manipuleren, door middel van glas en spiegels probeerde hij het lichaam van de vrouw te veranderen naar iets wat er in de realiteit niet is.
André Kertész

1914 - 1925 = Edward Weston

The white Iris (tina modotti)
Met dit beeld als representatie van Edward Weston doe ik tekort, maar dit is wel een beeld wat ik zelf prefereer. Zijn picturalistische beelden van groenten zijn verreweg mooier en bekender. Maar dit is een beeld wat ik zelf weer boeiend vind, Het mooie model wat uit de onscherpte naar voren komt alsof ze een god of engel is intrigeert mij, het kleine gedeelte van de hals wat net overloopt naar onscherp is mijn eyecatcher.Mijn ogen trekken niet zo veel naar de bloem, dat hij er is geeft het model wel nut, maar een bloem is maar een bloem.

1900 - 1914 = Clarence Hudson White

White Nude torso

ik heb weer een naakt beeld gekozen, en in tegenstelling tot de vorige vind ik deze wel esthetisch mooi. Het model is zo zacht als dat ze waarschijnlijk aanvoelde. ik voel veel voor niet geposeerde beelden ( al is het alsof ). En het beeld geeft me het gevoel alsof ik er bij ben, de erotische spanning vind ik goed overkomen, en doordat delen duister zijn worden deze interresant en vraag ik me af wat er verder te zien is.

Clarence Hudson White
white werkte een lange tijd fulltime als boekhouder, dit kwam door zijn vader die een boekhouders bedrijf had en moest in zijn voetsporen treden.Clarence Hudson white was al van jongs af aan een hobby fotograaf en terwijl hij zich ontwikkelde als professioneel fotograaf heeft hij het fotograferen lange tijd gecombineerde met zijn fulltime baan als boekhouder.

In 1896 won White een gouden medaille van de ‘Ohio Fotografie Associatie’ en in 1898 had hij zijn eerste tentoonstelling. In dat jaar ontmoette hij ook de bekende fotograaf Alfred Stieglitz, die zich zeer onder de indruk toonde van zijn werk. Samen met Stieglitz en enkele anderen richtte hij de fotografie-vereniging Photo-Secession op. Stieglitz publiceerde later ook met regelmaat foto’s van White in zijn bekende kunstzinnige fototijdschrift Camera Work. Vanaf 1906 wijdde White zich volledig aan de fotografie. Korte tijd later werd hij benoemd tot hoogleraar fotografie aan de Columbia University te New York. Aan het einde van zijn leven richtte hij zijn eigen Clarence H. White School of Photography op. Hij leidde als zodanig veel later beroemd geworden fotografen op, waaronder Dorothea Lange, Ralph Steiner en Margaret Bourke-White. Het werk van White typeert zich door de aandacht voor een goede compositie. Vrouwen en kinderen vormen zijn favoriete onderwerp. Zijn vaak geromantiseerde portretten verraden invloeden van het picturalisme. Hij werd geroemd om de rake wijze waarop hij het karakter van zijn modellen wist te vangen.

1885 - 1900 = Charles Émile Joachim Constant Puyo

Nude Studie

Charles Émile Joachim Constant Puyo
Ik vind dit een boeiend beeld omdat hij hier een naakte vrouw opstaat in een versimpelde omgeving, het ziet er wat makkelijk uit,en dat is het misschien ook geweest. Maar het gaat hier om een studie en je ziet dat hij zijn model heeft geprobeerd goed uit te lichten, qua licht vind ik het niet interresant maar vind het wel leuk om te zien wat hij probeerde te doen voor zichzelf
In 1889 begon Puyo als amateur-fotograaf en in 1894 werd hij lid van de Photo-Club de Paris. Al snel daarna nam hij deel aan enkele van hun exposities.
In 1896 trok hij de aandacht met zijn exposé Notes sur la photographie artistique, over fotografische technieken en theorieën. In 1902 verliet hij het leger en wijdde zich volledig aan de fotografie. Enkele van zijn foto’s werden in 1906 gepubliceerd in het bekende Amerikaanse fototijdschrift Camera Work en in datzelfde jaar exposeerde hij samen met zijn landgenoten Robert Demachy en René Le Bègue voor Alfred Stieglitz’ Photo-Secession-club in Galerie 291 te New York City. Ook werd hij lid van de vooraanstaande Engelse fotografievereniging Brotherhood of the Linked Ring. Puyo werkte veel met beeldmanipulaties en softfocus-technieken, waarmee hij een impressionistisch effect creëerde. Net zoals zijn landgenoot Demachy maakte hij daarbij veelvuldig gebruik van gomdruk-technieken. Zijn landschapsfoto’s worden getypeerd door diffuse lichtovergangen, vaak met gebruik van lichtreflexen en waterspiegelingen. Ook maakte hij veel vrouwenportretten en naakstudies. Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog trad Puyo opnieuw in het leger, nu als kapitein ( Commandant Puyo). Hij bleef echter tot einde van zijn leven ook fotograferen, publiceren en exposeren. In 1931 had hij samen met Demachy een grote overzichtstentoonstelling in Parijs. Hij overleed in 1933. Veel van zijn werk is te bezichtigen in het museum Nicéphore-Niépce te Chalon-sur-Saône.

1860 -1885 Henry Peach Robinson

Fading Away
Dit is een beeld van henry Peach Robinson, en ik vind het verhaal goed sprekend, voelt bijna het verdriet mee van de mensen op het beeld. De moeder hopeloos, der zus of verzorgster is aan het verzorgen, en de vader die de hoop al op heeft gegeven, en zich afvraagt waarom..

Henry peach Robinson
Vanaf 1852 ging hij ook fotograferen en in 1855 opende hij zijn eigen fotostudio in Leamington Spa. Hij specialiseerde hij zich vooral in portretten. In 1864 moest hij zijn studio echter opgeven vanwege gezondheidsklachten, waarschijnlijk veroorzaakt door het werken met schadelijke fotochemicaliën. Hij veranderde van procedé en legde zich vanaf dat moment volledig toe op de kunstzinnige fotografie. In 1868 publiceerde hij zijn essay Pictorial Effect in Photography, Being Hints on Composition and Chiaroscuro for Photographers, dat later werd gezien als het startpunt van het picturalisme. Nadat zijn gezondheid verbeterde opende hij in 1868 een nieuwe studio in Tunbridge Wells en werd in 1870 voorzitter van de Royal Photographic Society, waar hij de fotografie als kunstvorm bleef propageren. In 1891 richtte hij de befaamde picturalistische fotografievereniging Linked Ring op. In 1896 werd hij president van de Photographic Convention of the United Kingdom. Robinson publiceerde veel theaoretische werken over de fotografiekunst en had grote invloed op latere Amerikaanse fotografen zoals Alfred Stieglitz, Alvin Langdon Coburn, Gertrude Käsebier en Clarence Hudson White. Hij overleed in 1901 in Tunbridge Wells.
In zijn tijd stond Robinson bekend als een vernieuwende kracht in de fotografie, waar hedendaagse critici hem nog wel een conventioneel willen noemen. Hij werd in zijn werk beïnvloed door de schilderkunst van de Prerafaëlieten en later vooral ook door John Ruskin en William Turner. Steeds probeerde hij iets tijdloos en symbolisch in zijn foto’s te leggen. Het meest bekend is wel zijn quasi morbide foto "Fading Away" (1858). Robinson wordt in de historie van de fotografie vooral herinnerd als een der eersten die werkte met combinatiedrukken, waarbij hij meerdere negatieven over elkaar legde. Hij wordt daarmee wel gezien als een voorloper van de fotomontage.

1839 - 1860 = Joseph Nicéphore Niépce

Chalon-sur-Saône, 7 maart 1765 - 5 juli 1833 Niepce wordt gezien als een van de uitvinders van de fotografie.In 1793 begon hij met processen te experimenteren om optische foto’s te verkrijgen. (Deze eerste beelden probeerde hij te vangen op een etsplaat. uiteindelijk lukte het om een beeld te vangen, maar deze vervaagde snel.In 1822 merkte hij dat hij met Syrisch asfalt beelden na lang belichten kon behouden, en deze niet meer uitwisbaar waren. Het beeld hierboven is ontstaan vanuit zijn werkkamer en had een belichtingstijd van 8 uur. Dit beeld heeft een lange tijd bekent gestaan als de eerste foto die nog bestaat, totdat er in 2002 een oudere foto van Niepce werd ontdekt. Op dit beeld is te zien dat een gravure te zien die een stalknecht met paard aan een leidsel toont. Dit beeld is aangekocht door de Bibliothèque nationale de France voor 450 duizend euro. Ik vind dit beeld interessant omdat dit een door toeval gekaderd beeld is, en het door zijn tijd en geschiedenis een zware lading dekt ( het ontstaan van de fotografie ). Het verhaal achter deze afbeelding is veel belangrijker dan wat er daadwerkelijk te zien is.